Δρ. Χαράλαμπος Δραγώνας

Καλώς ήρθατε στο Ρευματολογικό - Παθολογικό Ιατρείο Ζακύνθου

Ρευματολογικό - Παθολογικό Ιατρείο στο κέντρο της πόλης της Ζακύνθου με επίκεντρο τον ασθενή. Σας παρέχουμε:

► Διάγνωση/Θεραπεία Ρευματολογικών και Παθολογικών παθήσεων

► Θεραπεία Χρόνιου Πόνου - Οστεοπόρωσης

► Εξειδικευμένη ιατρική περίθαλψη στους ασθενείς της Τρίτης Ηλικίας 

► Γηριατρικός Έλεγχος (Geriatric Check up)

► Υπέρηχος Μυοσκελετικού Συστήματος

► Παρακεντήσεις Αρθρώσεων

► Τριχοειδοσκόπηση

Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται ο Ρευματολόγος;

Παθήσεις όπως η οστεοαρθρίτιδα, η οστεοπόρωση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και οι σπονδυλοαρθροπάθειες είναι αρκετά κοινές και δυστυχώς έχουν μεγάλες επιπτώσεις τόσο για την υγεία όσο και για την ποιότητα ζωής του πάσχοντος. Καθοριστικός εδώ είναι ο ρόλος του ρευματολόγου, ο οποίος θα εντοπίσει έγκαιρα την ασθένεια και θα συστήσει την κατάλληλη αντιμετώπιση.

Η ειδικότητα της ρευματολογίας καλύπτει πάνω από διακόσιες νόσους, οι οποίες προσβάλλουν τις αρθρώσεις, τα οστά και μαλακούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων και των μυών γύρω από τις αρθρώσεις σε όλο το σώμα. Αυτές οι καταστάσεις παρατηρούνται και στα δύο φύλα, σε όλες τις ηλικίες. Τα μυοσκελετικά προβλήματα είναι ο δεύτερος συχνότερος λόγος για τον οποίο πηγαίνουμε στον ιατρό. Ένας στους πέντε Ευρωπαίους είναι σε μακροχρόνια αγωγή για κάποιο πρόβλημα αρθρίτιδας ή ρευματισμού. Οι μυοσκελετικές νόσοι (αποκλειομένων των τραυμάτων) αντιπροσωπεύουν το 25% του συνολικού κόστους θεραπείας για όλες τις παθήσεις στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Kάποιες από αυτές είναι πολύ συχνές, όπως ο πόνος στη μέση: για παράδειγμα, σε ποσοστό 80% οι άνθρωποι κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα έχουν πρόβλημα. Άλλα νοσήματα είναι πάρα πολύ σπάνια: το σκληρόδερμα π.χ. προσβάλλει περίπου το 0,1% του πληθυσμού.

Μερικές από τις πιο σημαντικές παθήσεις με τις οποίες ασχολείται ο ρευματολόγος είναι οι εξής:
• Η οστεοαρθρίτιδα, η οποία οφείλεται στην εκφύλιση των αρθρώσεων.
• Η ρευματοειδής αρθρίτιδα και οι σπονδυλοαρθροπάθειες (π.χ. αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα), οι οποίες προκαλούν φλεγμονή στις αρθρώσεις, που, αν δεν ελεγχθεί, μπορεί να προκαλέσει μόνιμη κα μη αναστρέψιμη βλάβη.
• Τα συστηματικά νοσήματα του συνδετικού ιστού, π.χ. ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η πολυμυοσίτιδα - δερματομυοσίτιδα και οι συστηματικές αγγειίτιδες, μεταξύ άλλων.
• Και, ασφαλώς, η οστεοπόρωση.

Αν πάρουμε την οστεοπόρωση ως παράδειγμα: 19.000.000 άτομα στην Ευρώπη πάσχουν από αυτήν. Το 30% - 50% όλων των γυναικών και το 15% - 30% όλων των ανδρών θα πάθουν κάποια στιγμή ένα οστεοπορωτικό κάταγμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Λόγω του αυξανόμενου προσδόκιμου ορίου ηλικίας μέχρι το 2050, η συχνότητα, για παράδειγμα, των καταγμάτων του ισχίου υπολογίζεται ότι θα τριπλασιαστεί στους άνδρες και θα υπερδιπλασιαστεί στις γυναίκες.

Πολλές από τις μυοσκελετικές παθήσεις είναι δυνατόν να προκαλέσουν μη αναστρέψιμη βλάβη στις αρθρώσεις και αυτή η βλάβη σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με εγχείρηση. Ένα άλλο ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ότι αρκετές από τις παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος μπορούν να προσβάλουν πολλά άλλα συστήματα του σώματός μας, συμπεριλαμβανομένων π.χ. των οφθαλμών, του αναπνευστικού, της καρδιάς, του δέρματος, των νεφρών, ακόμη και του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης. Η έγκαιρη διάγνωση και η έγκαιρη θεραπεία σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να σώσουν τη ζωή του πάσχοντος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτά τα νοσήματα έχουν και άλλες ιδιαίτερα σημαντικές επιπτώσεις στον πάσχοντα. Αυτές δεν αφορούν μόνο στα συμπτώματα όπως ο πόνος, η δυσκαμψία, το πρήξιμο των αρθρώσεων, η απώλεια ενέργειας και βάρους, ακόμη και η αναιμία και ο πυρετός. Τα νοσήματα αυτά μπορεί να έχουν σημαντικές ψυχικές και κοινωνικές επιπτώσεις στον ασθενή και να επηρεάσουν τη λειτουργικότητά του. Αυτές οι επιπτώσεις δύνανται να επηρεάσουν την προσωπική, την οικογενειακή, την επαγγελματική και την κοινωνική του ζωή.

Για παράδειγμα, ο μέσος ασθενής με ρευματοειδή αρθρίτιδα, αν η πάθησή του δεν ελέγχεται σωστά, θα έχει περίπου μία εβδομάδα το μήνα ελαττωμένης δραστηριότητας και περίπου τρεις μέρες το μήνα δε θα μπορεί να πάει στη δουλειά του. Επίσης, σε ποσοστό περίπου 20% ασθενείς με τη συγκεκριμένη νόσο, πριν οι θεραπείες γίνουν ιδιαίτερα αποτελεσματικές όπως τώρα, έχαναν τη δουλειά τους μέσα στον πρώτο χρόνο, ενώ σχεδόν το 80% την πρώτη πενταετία.

Αυτού του είδους τα δεδομένα μας κάνουν να συνειδητοποιούμε ότι η θεραπεία αυτών των νόσων είναι πολυπαραγοντική. Τις τελευταίες μία - δύο δεκαετίες έχουν γίνει τεράστια βήματα στη θεραπεία πολλών νοσημάτων από αυτά, κυρίως των φλεγμονωδών παθήσεων, της οστεοπόρωσης και μερικών από τις συστηματικές νόσους, με αποτέλεσμα τώρα πλέον να είμαστε ικανοί στην πλειονότητα των πασχόντων να τα ελέγχουμε πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι στο παρελθόν, με θεαματικά αποτελέσματα όσον αφορά όχι μόνο στον έλεγχο των συμπτωμάτων των ασθενών, π.χ. του πόνου και της δυσκαμψίας, αλλά επίσης και στην πρόληψη μόνιμης βλάβης στις αρθρώσεις και στην αύξηση της λειτουργικότητας μακροπρόθεσμα.